سی و یک شب

استاد سروش محلاتی به زیبایی به مفهومی پرداخته اند که به گونه ای عکس در جامعه ما تبلیغ می شود.یادتان است آن راهپیمایی ای که اصول دین اش خواندند.
کاملش را در اینجا ببینید.
«اهمیت
ولایت، از نوع اهمیت "کلید" خانه، یا کلید گاوصندوق است، کلید خیلی مهم
است، ولی به شرطی که در خانه را باز کند، و به شرط آن که در گاوصندوق چیز
باارزشی وجود داشته باشد که با کلید بتوان به آن رسید، والّا کلید یک قطعه
فلز بی‌ارزش است. نگاه "غایت انگارانه" به ولایت، درست نقطه‌ی مقابل نگاهی
است که صاحبان ولایت به ماتعلیم داده اند، مثلاً حضرت صادق(ع) ابتدا
پایه‌های پنج گانه‌ی اسلام را معرفی کرد: "نماز، روزه، زکوة، حجّ و ولایت."
و سپس به زراره که پرسید: کدامیک افضل و برتر است؟، پاسخ داد: ولایت، افضل
است، چون "کلید" بقیه است و حاکم "راهنمای" بر آن هاست. "الولایة افضل
لانّها مفتاههن و الوالی هو الدلیل علیهن" (الکافی،ج2،ص18)
تعبیر
امام، بسیار دقیق است، از یک سو "تقدم" ولایت و حکومت را بر احکام دیگر
بیان می‌کند، و از سوی دیگر، با "استدلال" و با مثال خود، تبیین می‌کند که
این تقدم، "تقدم ابزاری" است، نه تقدّم ارزشی، لذا ولایت ـ فی حد نفسه ـ نه
تنها از احکام دیگر مهم‌تر نیست، بلکه در ردیف آن‌ها هم قرار ندارد.
"دولت
کریمه" را به دید کالایی که ارزش ذاتی دارد و "غایه القصوی" است نباید
نگریست، بلکه به دید یک "مقدمه" باید آن را شناخت، که بدون این مقدمه
نمی‌توان به آرمانهای متعالی بشری دست یافت. لذا معقول نیست که برای حفظ
مقدمه، ذی المقدمه آسیب ببیند.
دعای افتتاح می‌گوید: دولت کریمه برای
اسلام ومسلمانان است نه این که اسلام و مسلمانان برای دولت کریمه باشند،
تعز بها الاسلام و اهله.
با تأمل در دعای افتتاح باید ارزش غایت
انگارانه‌ی ولایت و حکومت را به ارزش ابزار انگارانه‌ی آن تقلیل داد. اگر
ائمه می‌خواستند که ما در ولایت و دولت ولائی توقف کنیم چرا ولایت خود را
با استناد به آرمان‌های برتر آن تبیین می‌کردند؟ وچرا در بیان اهمیت ولایت،
جنبه‌ی مقدمه بودن آن را گوشزد می‌نمودند؟ »